Hiç kimsenin birbirine eyvallahı yok

Nasıl bir zamana kaldık inanamıyorum. Bir eşinize veya dostunuza hatasını söyleseniz, o sizin on hatanızı söylüyor, sonrası size Trip yaparak küsüyor. Hiç kimseye “gözün üstünde kaşın var” diyemiyorsun. Alttan alan ve hatır sayan insanlar yok denecek kadar az bulunuyor. Kimsenin kimseye eyvallahı kalmamış, “kırılırsa kırılsın, keserse küssün” hiç umurunda bile değil.

İnsanlar kendi öz evladına bile birşey demeye korkar hale geldi. Oğul babayı, kız anayı saymıyor, hanım kocayı hiç takmıyor. Komşu çocuğunu hatasından dolayı ikaz etseniz, annesi-babası sana hücuma gelir. “Sen benim çocuğuma nasıl karışırsın” diye tehditlere başlar. Eskiden bir çocuğun hatasını görüp tokat atan büyüklerimize, babamız giderek teşekkür eder bize bir tokatta kendisi atardı.

Bizler öyle görüp o terbiye ile büyüdük. Şimdi çocukların ağzından çıkanları duyunca, inanıyorum ki hepimizin yüzü kızarıyor. Çünkü edep, haya, saygı kalmamış. Adamın bir yanlışnı söylemeye kalksanız suçlu siz olursunuz. İyi ki ikaz ettin Allah razı olsun diyeceğine kalkıp birde sana tepki gösterir. Seninle düşman olur. Bir ceviz kabuğunu doldurmayacak kadar küçük meseleler yüzünden anne-babasıyla yıllarca konuşmayan insanlar var.

Herkes kendi fikirlerini karşı tarafa kabul ettirmeye çalışıyor. Doğru olduğunu bile bile kabul etmiyor. En ufak bir meseleden hemen tartışma yaratmaya çalışılıyor. Artık insanlar bir araya gelip sohbet edemez hale geldi. Herkes, her konunun uzmanı olmuş, maşallah her konuyu biliyorlar. Herkes birbirinin kuyusunu kazıyor, adamın arkasından ağıza alınmayacak küfürler ediyor ama onun masasından da hiç kalkmıyor.

Yalan, iftira, çekememezlik almış başını gidiyor. Ne yazık ki günümüzde samimi dostları mum ışığında arar olduk. Yapılan küçük bir yanlışı unutmuyorlar, ama yapılan yüzlerce iyilik maalesef unutuluyor. Ömrün boyunca iyilik yapsan da, olaki birini unut bir an da silip bir kenara atılırsın. Ne kadar iyi niyetli olsan da bir an da düşman ilan edilirsin vesselam.