İnsanlar acı çekmeden, rahata ve huzura erişemez. Bunun için hayatında düşeceksin, kırılacaksın ki, hayatın gerçeklerini bilesin. Aslında bitti denilen yerde, yeniden başlar hikayen. Acı çekeceksin, hem de çok acı çekeceksin, asla tahmin edemeyeceğin kadar çok belki. Bazen kendini çaresiz hissedeceksin, ama unutma sen çaresiz değilsin.

Geceler kararmadan güneş doğmuyor, gündüz kararmadan da huzuru bulamıyorsun. Tüm çekilen çilenin bir karşılığı olacak elbette. Sana sadece zaman en büyük ilaç olacak. Sen yine de isteklerinden vazgeçme. En çok neyi istiyorsan onu yap. Korkma hep iste. Düşeceksin, kalkacaksın ki, sonunda mutluluğu yakalayasın. Asla kendine güvenmekten vazgeçme.

Hiç kimsenin seni desteklemesine, güvenmesine, inanmasına gerek yok. Sen kendinden eminsen olay bitmiş demektir. Unutma, her şey sende, senin içinde gizli. Ummadığın bir anda çıkıp geir, ummadığınız bir anda kaybolur insanlar. Buna da alışmalısın. Kalbin acıdığını hissetmek nedir bilir misin? Ya da kendinden çok güvendiğin, seni yarı yolda bıraktı mı? Etrafta bir sürü kalabalık varken, tir tir titredin mi?

Kalabalığın içinde tek kalmaktan bahsediyorum.
Bence hiç uğraşma. Düşünmeye bile zahmet etme.
Ok gibi kalbimize batan keşkelerimiz var bizim.
Büyüklerimden duyardım, ama onların her şeyi abarttıklarını, kimseye güvenilmeyeceğini, abartıyorlar sanıyordum. Öyle değilmiş meğer, insanlar değişken olmuş, verdikleri sözün, yarın tam tersini yapıyorlar. İnsanlar nankör olmuş, ne yaparsan yap, ne kadar fedakar olursan ol, yaptıklarını unuturlar.

Ne kadar üzüldüğünü söylersen söyle, onlar sadece kendi mutluluklarını düşünürler.
Şaşırmamak lazım aslında, insanlar yaptığın fedakârlığa, gün gelir yapmasaydın der kenara çekilirler. Ama, hiçbir şey gözünü korkutmasın.
Sen bittiğini zannedersin, belki de her şey daha yeni başlıyordur. Her şeyin geçici olduğunu unutmayarak, her şeye rağmen yeniden başlamayı da bilmelisin.

Bundan sonra da, sevgiye değil, bence güvene bakmalısın. Herkes herkesi sevebilir, ama herkes herkese güvenemez. Sevgi dedim de; artık o da doğallığını, masumiyetini, içtenliğini kaybetmiş ne yazık ki. Gitmez dediğin, bitmez dediğin ne varsa, gidiyor ve bitiyor. Tıpkı umudunuz gibi. Verilen sözler gibi, ben senin hep yanındayım, seni hiç bırakmayacağım gibi süslü yalanlar. Sahte gülüşler, sahte duygular ve sahte insanlar gibi.

Kurmuşsunuz kendinize bir yalancılık oyunu, güzel insanları kandırıp duruyorsunuz. İnsanları kandırmakla, duygularıyla oynamakla, elinize ne geçiyor söylesenize. Susmayın! Hadi bir cevap bekliyorum sizden, tüm insanlık adına. İnsanları kandırarak, umutlarını çalarak ne elde ettiniz. Duygularınızı, gülüşlerinizi, insanlığınızı unutarak ne kazandınız. Nerede sizin insanlığınız?